Je streek neer met je gouden vleugels.
Ik stond meteen in vuur en vlam.
Je was gewoonweg prachtig!
Met je ene vleugels gaf je me alle warmte en liefde die iemand me ooit kon geven.
En je zachte woorden streelden mijn ego.
Maar met je andere vleugel werd ik weer verstoten.
Je liet me niet binnen in je hart.
Toch was ik gevangen.
Ik zat gevangen in jouw sterke vleugels …
En plots was je weg.
Verdwenen.
Je was zomaar opeens met de noorderzon vertrokken.
Ik heb je nog overal gezocht.
Ik heb iedereen gevraagd waar je kon zijn.
Maar niemand begreep me.
Niemand wist waar ik het over had.
Want je was slechts een droom,
van héél even.
Een adembenemende droom met gouden vleugels.
Door Ine Verhagen
Op 4 juni 1996
Ik stond meteen in vuur en vlam.
Je was gewoonweg prachtig!
Met je ene vleugels gaf je me alle warmte en liefde die iemand me ooit kon geven.
En je zachte woorden streelden mijn ego.
Maar met je andere vleugel werd ik weer verstoten.
Je liet me niet binnen in je hart.
Toch was ik gevangen.
Ik zat gevangen in jouw sterke vleugels …
En plots was je weg.
Verdwenen.
Je was zomaar opeens met de noorderzon vertrokken.
Ik heb je nog overal gezocht.
Ik heb iedereen gevraagd waar je kon zijn.
Maar niemand begreep me.
Niemand wist waar ik het over had.
Want je was slechts een droom,
van héél even.
Een adembenemende droom met gouden vleugels.
Door Ine Verhagen
Op 4 juni 1996
Geen opmerkingen:
Een reactie posten