Vervuld met een glimlach

maar gedreven door verdriet.
Geen mens die weet hoe een traan verdrinkt
in een verstopt vergiet.

Geveld door boosheid,
en versmacht door haat …
Hou me aan het lijntje,
maar niet langer aan de praat.

Bestempeld met een naam,
en gekwetst door een woord.
Omwille van een ander
had een impuls me bijna vermoord.

Versnipperd door onzin,
maar omgeven met hoop.
Geen enkele emotie
loopt met mezelf te koop.

Verlaten door pijn,
en versleten voor een niemendal.
Niemand speelde verstoppertje,
want ik kreeg rechtstreeks de bal.

Verloren in de stilte,
en vergeten met de tijd.
Is er dan niemand die begrijpt
dat een verlangen nooit helemaal slijt?


Door Ine Verhagen
op 23 november 2011