Ik ben verscheurd

Ik ben verscheurd in duizend stukken.
Ik heb geen idee hoe alles terug aan elkaar te lijmen…
Geen benul van wat opnieuw beginnen is.

Ik kan niet meer dromen, niet meer hopen,
niet meer verlangen.

Je hand in de mijne was slechts een vage streling,
de lach op je mond een weggegooid vertrouwen,
en de glans in je ogen een wanhopig gemis.

Ik ben gebroken … doormidden,
en nogmaals in het kwadraat.
Ik durf niet te zeggen hoezeer ik mezelf verloren ben…

Geduld is een mooie deugd zeggen ze.
Maar eindeloos begrip is soms even genadeloos als een stil verlies.

Je woorden gingen door merg en been,
en mijn hart stond niet enkele seconden,
maar een eeuwigheid stil.
Je tere lichaam verwarmde mijn eenzaam zieltje.
Je liet me bijna van je houden, en je toverde als het ware tranen van geluk op mijn wangen.

Maar … breekbaar als je was …
Zo breekbaar als een gouden nachtegaaltje …
Een nachtegaal … lief en zacht,
maar zo fragiel dat het me, in een gevecht tegen zichzelf,
aan een miljoen flarden heeft gescheurd.


Door Ine Verhagen
op 10 december 2011