Er is geen plaats om te huilen ….
enkel een hoekje om je in te verschuilen.
Alleen op jezelf met je eigen verdriet,
Op deze aardbol is geen plaats voor tranen,
niet voor lelijke eendjes, alleen voor fiere zwanen.
Dus krop het maar gewoon weer op,
borst vooruit en hop hop hop.
Dus verloochen je steeds meer jezelf,
stel je je niet aan, en de grijze wolk verdwijnt vanzelf.
Slik het weg, hou je adem in en wees sterk ….
Geloof me … vroeg of laat doet karma toch zijn werk.
Want wanneer je echt verdrietig bent,
lijkt er plots niemand te zijn die je kent.
Wanneer het vanbinnen allemaal lijkt te scheuren,
is er net niets of niemand om je op te beuren.
En net dan wanneer je het zo nodig hebt,
Lijkt het of de zon voor eeuwig weg ebt.
Net op dat sombere moment,
besef je hoe eenzaam je wel bent.
Er is geen plaats om te huilen,
enkel een boom om je achter te verschuilen.
Alleen op jezelf met je stille verdriet,
verstopt in het donker, waar niemand het ziet.
Door Ineke Verhagen
22 augustus 2022
