Als een zandkorrel gleed je weg

Als een zandkorrel gleed je weg uit mijn hand.
Als een regendruppel viel je voor me neer.
Als een zonnestraal deed je me verbranden.

Je bent als een NeverEnding story …
of een lovesong zonder tekst …
een grammofoonplaat waarvan de naald blijft steken.

Als een traan gloeide je op mijn wangen
en zocht je de weg naar een stromende golf.
Als een vlok van smeltende sneeuw loste je langzaam op.
Als een rotsblok van ijs, bleef je aan me vasthangen.

Je verscheen op een onbewaakt moment.
Je opende mijn ogen in het holst van de nacht.
Je streelde mijn hart en trachtte de roest ervan te verwijderen.

Als een zwaluw vertrok je naar het zuiden.
Als een zwarte raaf deed je me huiveren van heimwee …
Als een gouden kraai liet je me achter met koperen vraagtekens.



Door Ine Verhagen
op 2 januari 2010