Til me op

Til me op
en schenk me de zon.
Til me over de regenboog.
Draag me op je schouder en steek de rivier met me over.

Als liefde bergen kan verzetten,
zal zand verstenen, rotsen smelten
en de oceaan verbranden.

Blijf nog even naast me lopen
ook al ben je zo ver weg.

Vaarwel zeggen gaat vanzelf,
maar telkens wanneer het lente wordt,
worden verloren verlangens versterkt.

Werp nog eens een blik naar het huisje tussen de bomen …
Zie de neerslachtigheid in het struikgewas,
en hoor de heimwee in het lied van de merel.

De storm werkt als het ware verlammend,
zijn gehuil is beklijvend …
Maar de stilte blijft ontembaar.

Til me op
en schenk me een traan van geluk.
Breng me naar een plek waar minuten niet meer tellen,
en waar de wijzers van de klok al een tijdje stilstaan.




Door Ineke Verhagen
1 april 201