Lieve mama en lieve papa
Waar is tijd dat we op vakantie gingen naar De Haan.
Het was dichtbij, maar voor mij zo ver hiervandaan.
We hadden ons favoriete plekje gauw gevonden,
zodat we van de zon en de zee genieten konden
Papa, weet je nog dat we garnaaltjes gingen vangen?
Je had zo’n groot net waarin ze dan bleven hangen.
Als klein meisje liep ik braafjes met je mee,
want ik was best wel bang voor de grote zee.
Mama, herinner je je nog die lekkere boules met confituur?
Die waren toch overheerlijk, en helemaal niet duur.
Ik zie ons nog samen zitten op het strand …
Jij op je strandstoel, ik met mijn emmertje in het zand.
Iets verder bouwden broer en zus een zandkasteel,
zo mooi … een liefdevol en hartverwarmend tafereel.
Ik proef nog steeds de zoute zeelucht op mijn lippen.
Niets kan aan deze herinneringen tippen.
Lieve mama en papa
Waar is de tijd dat we gingen fietsen langs de vaart…
Gewoon onze neus achterna, zonder plan kaart.
In mijn fietsmandje zat mijn favoriete pop.
En zo reden we maar door tot onze eerste pitstop.
Even genieten van een drankje en een lekker ijsje …
Die kleine dingen maakten mij het gelukkigste meisje!
Al zijn het inmiddels lang vervlogen tijden, dagen en uren …
De herinneringen zullen eeuwig blijven duren.
Ineke Verhagen
11 februari 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten