IK HEB SPIJT

 Ik heb spijt

Ik heb spijt van jou, spijt van mezelf, spijt van iedereen.

Ik heb spijt van mijn dromen, mijn verlangens, mijn passies en mijn daden.

Ik heb spijt.

Ik heb spijt van gisteren, spijt van vandaag.

Ik heb spijt van wat ik wil, wat ik kan en wat ik zou kunnen.

Ik heb spijt van mijn wensen... Mijn verlangens.

Ik heb zoveel spijt.

Ik heb spijt van mijn woede, spijt van mijn verdriet.

Ik heb spijt van wat ik deed, en vooral van wat ik niet deed.

Ik heb spijt van de zon en van de regen.

Ik heb spijt van alles en niets

Ik heb spijt.

Ik heb spijt van te zijn wie ik ben

6/9 2023

Er is geen plaats om te huilen

 Er is geen plaats om te huilen ….

enkel een hoekje om je in te verschuilen.

Alleen op jezelf met je eigen verdriet,

verborgen tranen die de wereld niet ziet.

Op deze aardbol is geen plaats voor tranen,

niet voor lelijke eendjes, alleen voor fiere zwanen.

Dus krop het maar gewoon weer op,

borst vooruit en hop hop hop.

Dus verloochen je steeds meer jezelf,

stel je je niet aan, en de grijze wolk verdwijnt vanzelf.

Slik het weg, hou je adem in en wees sterk ….

Geloof me … vroeg of laat doet karma toch zijn werk.

Want wanneer je echt verdrietig bent,

lijkt er plots niemand te zijn die je kent.

Wanneer het vanbinnen allemaal lijkt te scheuren,

is er net niets of niemand om je op te beuren.

En net dan wanneer je het zo nodig hebt,

Lijkt het of de zon voor eeuwig weg ebt.

Net op dat sombere moment,

besef je hoe eenzaam je wel bent.

Er is geen plaats om te huilen,

enkel een boom om je achter te verschuilen.

Alleen op jezelf met je stille verdriet,

verstopt in het donker, waar niemand het ziet.

Door Ineke Verhagen

22 augustus 2022

Er zijn dagen

Er zijn dagen dat de storm niet wil gaan liggen
en het tij niet lijkt te keren.
Een oceaan vol dromen en verlangens
wordt stukgeslagen door de donder en de bliksem.
Er zijn verhalen niet te vertellen
geheimen niet te onthullen
en verdriet niet te overstemmen.
Er zijn dagen dat de stilte pijn doet.
Vraagtekens over het waarom worden uitvergroot
Waarom
Waarom doet mezelf zijn soms zo'n pijn?
Er zijn dagen dat het 'rondom mij' lijkt aan te vallen
Ieder woord,
iedere blik
iedere zin
ieder geluid
Een zekere tristesse overheerst
bedwelmd door fonkels van angst
en soms van wanhoop.
Er zijn dagen waarin muziek ontroert
als nooit tevoren.
Dagen waarin geuren blijven hangen
en betekenis geven aan het verleden.
Er zijn dagen ....
Er zijn van die dagen die je doen stilstaan
en je tevens vertellen hoe je moet verdergaan

Door Ineke Verhagen
10 maart 2021

Maanlicht

 

Als het maanlicht schijnt

wil ik even vergeten hoe hard het kan zijn

wil ik even niets herinneren

en verdwalen in de donkere nacht.

Als het maanlicht schijnt

wil ik betoverd worden door een stille wind

op de klanken van een verroeste piano.

In het maanlicht

wil ik sterven in de armen van een engel

wil ik bevrijd worden van angst en weemoed

wil ik niets meer hoeven te voelen

In de stille straten van de stad

wil ik elke lantaarnpaal omhelzen,

knuffelen en zoenen.

Ik wil leeglopen in een verloren ziel.

Als het maanlicht schijnt

wil ik loslaten ...

loslaten en verdwijnen

In het maanlicht

wil ik herbronnen tegen de volgende morgen

Ineke Verhagen

17/10/2020

Op een kille winternacht

Op een kille winternacht werd ik verblind door jouw blik.
Frustraties, woede en stille leemtes vertoonden vraagtekens op je gezicht.
Terwijl ik angstig en machteloos naar je toekeek, wou ik een reddende engel zijn,
maar ik besefte niet dat ik er zelf naar op zoek was.

Verwarring bracht ons bij elkaar,
en regen, sneeuw en storm haalden ons weer uiteen.
We voelden elkaar aan, terwijl er van liefde geen sprake was.
Eigenlijk waren we allebei gewoon zoekend naar antwoorden.

Dromen en illusies, drank en seks, haat en verdriet
scheurden onze werelden weer in duizend stukken.
Jaren verstreken en dagen en uren gleden langzaam voorbij.
Niets was nog herkenbaar.
Niets kon de herinnering nog bekoren.

Stilte kan hard zijn.
Stilte kan wreed zijn.
Maar stilte kan breken als half bevroren ijs waarin jouw weerspiegeling mijn verbeelding plots weer de kost geeft.
En net wanneer ik vrede heb gevonden met de herinnering, mijn laatste traan is vervlogen en mijn hart bevrijd is …
vertroebel je opnieuw mijn zicht.

Plots is het alsof mijn hart in jouw hand ligt,
mijn angst in jouw blik,
en mijn verdriet in jouw kus.
Maar je bent niet wat ik wou, en je was niet wat ik wou,
ook al heeft het lot allang bepaald waar de weg heen leiden zal …

Ik voel me zweven op pijnigende golven van afscheid.
Jouw zien lijden is hard, hevig en hartverscheurend.
Maar mezelf daarin verliezen is gewoonweg onaantastbaar.

Door Ine Verhagen
op 6 februari 2010

Ik neem het zoals het komt

Deze nacht droomde ik dat iemand me ten huwelijk vroeg.
Het was niet op een romantisch strand, maar in een bruine kroeg.
We dronken geen champagne en aten geen kaviaar.
Er was alleen pils, en het brood van onze croque was amper gaar.
Rock afgewisseld met jazz muziek
vormde de achtergrond van onze tactiek.
Magie deed ons vergeten waar we waren,
zelfs al zat onbekend gezelschap naar ons te staren.


De dag maakte plaats voor de nacht,
en de sterren aan de hemel hielden stilletjes de wacht.
Tot op zeker moment weer de zon op kwam,
en ik me plots afvroeg 'wie was nu die mysterieuze man'?
Ik weet het nog steeds niet,
een droom toont soms dingen die je niet onmiddellijk ziet.
Hij kan je laten drijven op wolken van nostalgie,
soms is hij betekenisvol, soms ook pure fantasie.


Hij wist me wel één ding te vertellen,
dat is dat ik me geen vragen hoef te stellen.
Ik moet de wind laten waaien zoals hij waait,
de sneeuw laten vallen waar nieuwe oogst wordt gezaaid.
Ik moet niet zoeken naar mijn geliefde, maar hem opwachten aan de voordeur.
Wanneer hij binnenkomt, zal ik samen met hem vechten tegen de sleur.
Maar ik zal van hem houden zoals hij is.
Perfectie bestaat niet, en is ook geen gemis.


Ik zal het nemen zoals het komt.

11 september ...

Op een dag stond de wereld stil.
Op een onbewaakt moment werd alles koud en kil.

Een dag die mooi en zorgeloos begon
veranderde plots in een waanbeeld
van de ondergaande zon.

Zomaar een dag,
maar onmogelijk te vergeten.
Eén datum … gegrift in ons geweten.

Zomaar een moment
ijzingwekkend en genadeloos.
Was één of andere God dan werkelijk zo boos?

Onschuldige dromen plots aan stukken gescheurd.
Talloze verlangens voor eeuwig besmeurd.

Hoopvolle vragen nog steeds onbeantwoord
Heden en verleden door gewetenloze harten vermoord.

Het is zomaar een dag
die menige tranen heeft laten vloeien.
Het is zomaar een moment
dat pijn en haat heeft doen groeien.

Het is een nachtmerrie
waarvan de herinnering eeuwig zal blijven bestaan
En voor sommigen zal het lijken
alsof ze elke dag opnieuw weer een beetje doodgaan.

Door Ine Verhagen
op 23 juli 2010

Jij.......

Jij bent diegene …


Jij bent diegene die me heeft geïnspireerd.
Jij hebt me enorm veel geleerd.
Door jou heb ik leren genieten van kleine dingen,
en door jou trek ik me niets meer aan van af en toe vals te zingen.

Jij hebt me geleerd om niet zomaar op te geven,
en stap voor stap met mijn tekortkomingen te leren leven.
Door jou heb ik geen burcht, maar een lage muur leren bouwen,
tussen onzekerheid en zelfvertrouwen.

Jij bent diegene die dingen heeft gedaan
die me hebben betoverd met een lach en een traan.

Waarom ben je toch weggegaan?

Jij bent iemand die mijn leven een andere wending heeft gegeven.
Jij hebt me geleerd te genieten van geluk … al is maar voor heel even.
Door jou voel ik al warmte van één enkel straaltje zonneschijn,
vlucht ik niet meer voor wind en regen … omdat elke dag de laatste kan zijn.

Jij hebt nooit een woord tegen me gezegd,
maar je hebt de weg voor mijn voeten open gelegd.
Door jou heb ik geleerd de natuur te beminnen,
haat los te laten en liefde en vriendschap vast te houden,
diep vanbinnen.

Jij bent diegene plots afscheid heeft genomen,
maar tevens diegene die nooit is verdwenen uit mijn dromen.

Zullen we elkaar in een volgend leven weer tegenkomen?

Door Ine Verhagen
Op 13 maart 2010

Morgen

Morgen
Eens je de 30 bent gepasseerd
verandert er toch wat in je leven.
De eerste liefdesles ben je reeds verleerd,
want meestal duurt die maar heel even.


Ik heb geen crimineel verleden,
en nog steeds een blanco strafblad.
Ik heb wel buiten de lijntjes getreden,
en mijn portie wel gehad.

Maar vanaf morgen zal alles anders zijn.

Elke ochtend spring ik uit bed,
en geef ik toe aan mijn ongezonde rookverslaving.
De koffie heb ik inmiddels op het aanrecht klaargezet.
Een tabakstop wordt de volgende uitdaging!


Terwijl ik sta te wachten op de bus
droom ik van de prins op het witte paard.
Bijna omver geduwd door een brutale Rus,
ben ik al even snel weer van de kaart.

Zal het morgen anders zijn?

Wanneer leeftijdsgenoten zaniken over kids,
huizen kopen en verbouwen,
vraag ik me af of dat alles wel aan mij is besteed.
Als ik met de eerste de beste moet trouwen,
bespaar ik me liefst dergelijke zorgen en leed.

Van datingsites heb ik weinig kunnen leren.
Ik kom gewoon buiten en maak alle dagen lol.
Hopeloze liefdesaanzoeken doen mijn maag eerder keren.
Dus ik loop zingend rond, van de lage do naar de hoge sol!


Morgen zal het absoluut anders zijn.

Misschien is mijn partner tien jaar ouder,
of misschien wel tien jaar jonger.
Zolang ik maar kan rusten op zijn schouder,
en niet blijf zitten op mijn honger.
Ik pluk iedere nieuwe dag,
en wentel mezelf in ieder intens gevoel.
Ik geniet van elk moment dat ik in mijn geliefde zijn armen liggen mag.
Hopelijk is er iemand die begrijpt wat ik bedoel.


Het tij kan snel keren.
Maar maak je toch geen zorgen.
Tracht niets te forceren,
want alles komt goed …


morgen.


Door Ineke Verhagen
op 16 juni 2013

Geheim

Geheim

Ik wil een geheim voor je bewaren.
Ik wil het zelfs met je delen.
Ik kan het vasthouden in mijn hand.
Alleen zou het dan wel eens kunnen breken.

Ik wil je geheim dicht bij mij houden,
het koesteren en het af en toe de vrije loop laten.
Alleen loopt het dan de kans om zijn weg te verliezen.

Ik kan er voor je zijn en je geheim een plaats geven.
Ik kan het koesteren en het verzorgen als een kind.
Ik zou het kunnen liefhebben en ervan houden met heel mijn hart.
Maar het gevaar het op een dag niet meer in de hand te hebben,
zou dan alsmaar groter worden.

Je hebt een geheim, en ik draag het mee.
Soms weegt het zwaar, soms licht.
Wij hebben een geheim,
en ik vraag me soms af waarom het dat eigenlijk is.
Alleen weet ik dat het zich in mijn binnenste nestelt
en ik er tegen vecht om de controle niet te verliezen.

Ik wil je geheim bewaren … voor altijd zelfs.
Ik wil het voor eeuwig in mijn hand houden,
en het risico lopen dat het breekt.
Ik weet alleen niet of ik klaar ben om de scherven op te vangen.


Door Ine Verhagen
op 21 september 2010